பொதுவான அடிப்படை மனிதாபிமானம், பரிவு, சாதாரண மனித நிலைமை என்றெல்லாம் சொல்லும் போது அதுவே எல்லாவித சூழல்களிலும் போதுமான அளவுகோல் ஆகிவிடுமா? சிலசமயம் பொதுவான நன்மைக்கு வேண்டித் தனிப்பட்ட மனிதருக்கான அக்கறை கைவிடப் படவேண்டிய தேவை வராதா?
பொதுவான நன்மை என்று சொல்லும் போது அது மனிதருக்குப் பொதுவானதுதானே? தனிமனிதர் எல்லாம் சேராமல் பொது எங்கிருந்து வரும்? உதாரணத்திற்குத் தொற்றுநோய் போன்ற காலங்களிலும் தனிமனிதருக்கான நன்மையை உத்தேசித்துத்தானே பொதுவான நன்மை என்ற நடவடிக்கைகளும் எடுக்கப் படுகின்றன. அதைப் போலத்தான் சித்தாந்தங்கள் என்று சொல்லிவிட முடியாது. சித்தாந்தங்கள், அது மத சித்தாந்தங்களோ, சமுதாய அரசியல் சித்தாந்தங்களோ மனிதருக்கான நன்மை என்றுதான் சொல்லித் தொடங்குகின்றன. ஆனால் நடைமுறையில், கால மாற்றங்களில், சூழல் மாற்றங்களில் அறிவுதான் நடுவண் தீர்ப்பாளராகச் செயல்பட வேண்டும் என்பது அமையாத காரணத்தால், பண்டைப் பழமை, பெரும்பான்மையான ஏற்பு, நிறுவன பலம் போன்ற பல காரணங்களால் பெரும்பாலும் சித்தாந்தங்கள் பாதுகாக்கப் படவேண்டும் என்ற அக்கறைதான் மிஞ்சுகிறதே அன்றி தனிமனிதர், சாதாரண மனிதப் பரிவு என்பன கழண்டு போகின்றன. இது Ideology Vs Practical human concern என்ற முரணாக அமைந்து விடுகிறது. பார்க்கப் போனால் எந்த ஐடியாலஜியும், சித்தாந்தமும், மதமும் ஹ்யூமன் கன்ஸேர்ன், மனிதரைப் பற்றிய கரிசனம் என்ற நியாயத்தின் பலத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டுதான் ஆரம்பிக்கின்றன. பிறகு ஐடியாலஜி என்பதே, சித்தாந்தம் என்பதே பெரும் நியாயப்படுத்தலாக ஆகிவிடுகிறது. இந்தத் தடப்புரளைத் தப்பித்த எந்த ஐடியாலஜியும் உண்டா தெரியவில்லை. தனிமனிதர், தனிமனிதர் என்றாலும் அவர்களுக்கும் நன்மை கொண்டு சேர்க்க அமைப்பு என்று ஒன்றும், அதற்கான நெறிமுறை ஒன்றும், அந்த நெறிமுறையில் அமைப்பைச் செலுத்தும் இயக்கம் ஒன்றும் இல்லாமல் நடவாதே என்ற வாதமும் கருத வேண்டியதே. ஆனாலும் தன்னுடைய தோற்றம் மற்று இருப்பின் அடிப்படை நியாயமே தனிமனிதர் ஒவ்வொருக்குமான நன்மை என்பதே என்ற பொறுப்புடைமை அமைப்பின் பக்கத்திலும், தன்னைப் போல்தான் மற்றவர்களும் தனிமனிதர், அவர்களுக்குமான நன்மையைக் கொண்டு செலுத்தும் அமைப்பு நன்கு இயங்க வேண்டும் என்ற அக்கறை தனிமனிதர் பக்கத்திலும் கெடாமல் பொருந்தியிருக்கிறதா என்பது இன்னும் முக்கியமான விஷயம்.
ஸ்ரீரங்கம் மோகனரங்கன்
***
No comments:
Post a Comment