பரிணாமமும் ஸ்ரீஅரவிந்தரின் லைஃப் டிவைன் உம்

 பரிணாமம் என்ற பெரும் விஞ்ஞான உண்மையை உள்ளபடி கவனம் கொள்ளும் தத்துவங்கள், தியாலஜி வரைநெறிகள், அத்யாத்மிக சித்தாந்தங்கள், சாஸ்திரங்கள் என்று பார்த்தால் உலகெங்கும் உள்ள நிலை மிஞ்சிப் போனால் ஏதோ ஒரு பார்வை பார்த்தபடிப் போகும்; பெரும்பாலும் பரிணாமம் என்பது ஒவ்வாது என்றபடிதான் இருக்கும்; ‘இல்லை பரிணாமம் ஒன்றும் பிரச்சனை இல்லை’ என்று இருக்கும் கிரந்தங்களோ பரிணாமக் கொள்கையின் முழுவீச்சை உள்வாங்காமல் ஒரு சௌகரியமான விதத்தில் கடந்து போவதாய் இருக்கும். ஆனால் பரிணாமம் என்பதை நேருக்குநேர் சந்தித்தபடி உள்வாங்கி அதற்கும் மேலும் ஒரு முழுமையைக் குறைந்தபட்சம் கருதுகோள் என்ற அளவிலாவது அளிக்கும் வல்லபமும், லாகவமும் ஒருங்கே அமைந்து திகழும் தத்துவ சாஸ்திரம், யோகாரூட சமக்ரதர்சனம் என்று பார்த்தால் அது பகவான் ஸ்ரீஅரவிந்தர் அருளிய ‘தெய்வ வாழ்க்கை’ என்னும் லைஃப் டிவைன் ஆகும்.

”A spiritual evolution, an evolution of consciousness in Matter in a constant developing self-formation till the form can reveal the indwelling spirit, is then the key-note, the central significant motive of the terrestrial existence. This significance is concealed at the outset by the involution of the Spirit, the Divine Reality, in a dense material Inconscience; a veil of Inconscience, a veil of insensibility of Matter hides the universal Consciousness-Force which works within it, so that the Energy, which is the first form the Force of creation assumes in the physical universe, appears to be itself inconscient and yet does the works of a vast occult Intelligence. The obscure mysterious creatrix ends indeed by delivering the secret consciousness out of its thick and tenebrous prison; but she delivers it slowly, little by little, in minute infinitesimal drops, in thin jets, in small vibrant concretions of energy and substance, of life, of mind, as if that were all she could get out through the crass obstacle, the dull reluctant medium of an inconscient stuff of existence. At first she houses herself in forms of Matter which appear to be altogether unconscious, then struggles towards mentality in the guise of living Matter and attains to it imperfectly in the conscious animal. This consciousness is at first rudimentary, mostly a half subconscious or just conscious instinct ; it develops slowly till in more organised forms of living Matter it reaches its climax of intelligence and exceeds itself in Man, the thinking animal who develops into the reasoning mental being but carries along with him even at his highest elevation the mould of original animality, the dead weight of subconscience of body, the downward pull of gravitation towards the original Inertia and Nescience, the control of an inconscient material Nature over his conscious evolution, its power for limitation, its law of difficult development, its immense force for retardation and frustration. This control by the original Inconscience over the consciousness emerging from it takes the general shape of a mentality struggling towards knowledge but itself, in what seems to be its fundamental nature, an Ignorance. Thus hampered and burdened, mental man has still to evolve out of himself the fully conscious being, a divine manhood or a spiritual and supramental supermanhood which shall be the next product of the evolution. That transition will mark the passage from the evolution in the Ignorance to a greater evolution in the Knowledge, founded and proceeding in the light of the Superconscient and no longer in the darkness of the Ignorance and Inconscience." (Life Divine, SriAurobindo, ed 1951, pp 734-735)

***