பரவாயில்லை. ஒன்றும் எழுதாமல் பேசாமல் இருந்தாலும் நன்றாகத்தான் இருக்கிறது. தேவையில்லாமல் பிறருடைய அழுக்காறுக்கும், கோபத்திற்கும், மறைமுகத் தாக்குதல்களுக்கும், குறைந்த பட்சம்...உள்குத்து சாடைமாடைச் சாடல்களுக்கும் ஆளாகாமல் நிம்மதியாய் இருக்க முடிகிறது. நாமும் எதையாவது சமயத்தில் உளறிவைக்காமல் தப்பித்துக் கொள்ளவும் முடிகிறதுதான். எழுதுகிறவருக்குப் பல எதிரிகள், பெரும்பாலும் மறைமுகம் (பேய்நடமாட்டங்கள் எக்ஸ்ட்ரா..). எழுதாதவருக்கு அனைவருமே நண்பர்கள். உலகமும் சுகமான உலகம்.
ஸ்ரீராமகிருஷ்ணர் ஒரு கதை சொல்வார் - ஒரு பறவை வாயில் மீன் எதையோ கவ்விக்கொண்டு பறந்தது. அதைத் துரத்தி ஏகப்பட்ட பறவைகள் நோக அடித்தன. ஒரு நிலையில் பார்த்தது பறவை - அடச்ச..என்று வாயில் கவ்விய மீனைப் போட்டு விட்டது. உடனே அத்தனை பறவைகளும் அந்தப் பறவையை நிம்மதியாய் இருக்க விட்டுவிட்டு விழுகின்ற மீனைப் பிடித்து, அவற்றுக்குள் துரத்தியபடிப் போய்விட்டன. இந்தப் பறவை யோசித்தது - அடடா! இது முன்னரே தெரியாமல் போயிற்றே! அப்பொழுதே இதைத் தூக்கி எறிந்துவிட்டு நிம்மதியாய் இருந்திருக்கலாமே! - என்று. அந்தக் கதையைப் போல்தான் இருக்கிறது ஃபீலிங்..:-) ***
No comments:
Post a Comment