புத்தகங்களோடு ஒரு டூயட் !

உங்களுக்கு ஒரு ரகசியம் சொல்லப் போகிறேன். வேறு யார் காதுக்கும் போகாமல் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்.

புத்தகங்களை நீங்கள் எதற்குப் படிப்பீர்கள்? ஏதாவது தகவல், எதைப் பற்றியாவது அறிந்து கொள்ள... இப்படித்தானே? 

ஆனால்.. பொழுது போகவில்லை என்றால், மனம் ஏதோ மாதிரி தொய்வாக இருந்தது என்றால், யாரிடமும் எதுவும் பேசாமல், அக்கடா என்று போய், நூல்கள் இருக்கும் அறைக்குள் புத்தகங்களை இன்னது என்று நோக்கமின்றி ராண்டமாக எந்தப் புத்தகத்தையாவது எடுத்து வைத்துக்கொண்டு அதில் ஏதாவது டாப்பிக்கில் ஈடுபாடு ஆகி உள்ளே தன்னை மறந்து போகும் பழக்கத்திற்கு என்ன என்று சொல்லலாம்? 

ஐயோ அது என்ன என்னவெல்லாமோ உலகத்திற்கு ஆளைக் கடத்திக்கொண்டு போய்விடும். அப்புறம்.. மனத் தொய்வாவது மண்ணாங்கட்டியாவது... 

ஆம் என் அனுபவம் இது. சமயத்தில் ஒரு வாரம் எல்லாம் எங்கோ ஊருக்குப் போகிறாற்போல் படு ஜரூராக முனைந்து லீவு போட்டுவிட்டு, நான் உண்டு, என் இடம் உண்டு என்று புத்தகங்களுடன் மொத்த வாரத்தையும் ஓட்டியிருக்கிறேன். இத்தனைக்கும் அந்த வாரம் முடியும் பொழுது முடிந்து விட்டதே என்று என் கண்களில் கண்ணீருடன்..! 

நீங்கள் நம்ப மாட்டீர்கள்.. தெரியும். ஆனால் என்ன சொல்வது? அசல் கிறுக்கு, புத்தகப் பைத்தியம் ஒன்றிடம் நீங்கள் என்னதான் எதிர்பார்க்க முடியும்? 

* 

ரஷ்ய நாடகப் பள்ளிகள்

வாங்கிய போது நன்கு ஒரு தடவை பார்த்துவிட்டு வைத்தது. அப்புறம் சில தடவைகள் ஒன்றிரண்டை எடுத்துத் துருவியதுண்டுதான். ஆனாலும் வரியடைவே நன்கு முன்பின் நியாய விஸ்தரமாகப் பார்ப்பதற்கு, திருப்தியாக நேரம் கிடைக்காமல்தான் இருந்தது. 

என்ன அப்புறம் வரவேயில்லை இந்தப் பக்கம் என்பது போல் அந்தப் புத்தகங்களின் செட் சன்னமாக ஒரு குரல் கொடுத்தவண்ணம் இருந்ததை நானும் இதோ வருகிறேன் இதோ வருகிறேன் என்று தள்ளிக் கொண்டிருந்தேன். நேற்று எதையோ தேடப் போக இந்த செட் புத்தகங்கள் பிடித்துக்கொண்டு விட்டன. 

அதாவது இந்தப் புத்தகங்கள் எல்லாம் வானத்து நட்சத்திர மண்டலம் மாதிரி. சிலது ஒரு கூட்டமாகத்தான் இருக்கும். சில புத்தகங்கள் பார்த்தால் எப்பொழுதும் தன்னந்தனியாகத்தான் இருக்கும். சில நூல்கள் எப்பொழுதுமே இரட்டையர். சிலது மும்மூர்த்திகள். சில புத்தகங்களோ நல்லவர்கள் நால்வர் என்பது போல். சில நூல்கள் நின்னொடும் ஐவரானோம் டைப்பு. சில புத்தகங்களோ கார்த்திகை உடுக்குழாம் ஒப்ப அறுவர். சப்த ரிஷி மண்டலம், அஷ்ட திக்கஜங்கள், நவ ராத்திரிகள், தச அவதாரங்கள் என்பது போல் புத்தகங்களிலும் சொல்லிக்கொண்டு போகலாம். அதாவது வால்யூம்களோ அல்லது சமபந்தமான நூல்களோ அந்த அந்த எண்ணிக்கையில்தான் தம்முள் ஒரு முழுமையாக அமையும். இதற்கு மாய மந்திர காரணங்கள் ஏதேனும் உண்டோ என்று என்னைக் கேட்காதீர்கள். அப்படித்தான் அனுபவம் பேசுகிறது. 

நீங்களே பாருங்கள்- நாடகம் சம்பந்தமான ஓர் ஏழு நூல்கள் எப்பொழுது பார்த்தாலும் என் நூலகத்தில் ஒன்றாகவே இருக்கின்றன. எவ்வளவோ இடப்பெயர்வு, அடுக்கல் விளைவு, கட்டு வித்தை எல்லாவற்றையும் அவை அனுபவித்தாகிவிட்டன. ஆனாலும் அந்த ஏழு எப்பொழுதும் சப்த ரிஷி மண்டலம் போல ஒன்றாகவே நகர்கின்றன. ஒன்றாகவே சுடர்விட்டு என்னைச் சீண்டுகின்றன. 

நூல்களுக்கு வருகிறேன். 

1) Howard Barker's Theatre of Seduction, by Charles Lamb, Harwood academic publishers, 1997 

2) Meyerhold speaks, Meyerhold rehearses, by Aleksandr Gladkov, Tr by Alma Law, harwood..., 1997 

3) Yury Lyubimov at the Taganka Theatre, 1964 - 1994, Birgit Beumers, harwood..., 1997 

4) Elements of Performance, Pauline Koner, harwood..., 1993 

5) Moscow Performances, The New Russian Theater, John Freedman, 1991 - 1996, harwood..., 1997 

6) The Arab in Israeli Drama and Theatre, Dan Urian, Tr by Naomi Paz, harwood..., 1997 

7) Spanish Theatre 1920 - 1995, Volume 7, Part 3 of Contemporary Theatre Review, Issue ed., Maria M Delgado 

ஏன் இவை ஒரு சேர இருக்கின்றன என்பதற்கு ஒரு நியாயம் இருப்பதாக நினைக்கிறேன். அனைத்தும் நாடகத்தை மேடை நிகழ்த்து மெய்மை அல்லது உருவக உலகம் என்ற வகையில் ஒட்டியோ வெட்டியோ பார்க்கின்றன. 

மேடை என்றாலே வளைத்து அதற்கென்று ஒதுக்கிய இடம். அதற்குள் நுழைய வேண்டுமெனில் உங்களுக்கு வேண்டியது அனுமதிச் சீட்டு அன்று. அதற்கேற்ற கலை உணர்வு கூர்த்த மனம். அது இல்லாமல் நீங்கள் எவ்வளவு குறைந்த காசிலோ அல்லது அதிக விலை கொடுத்தோ சீட்டைப் பெற்றாலும், இல்லை ஓசியில் பார்த்தாலும், தண்டச் செலவிற்கான வவுச்சராகத்தான் உங்கள் கணக்கேட்டில் அது பதிவாகும். 

நாடக அரங்கம் என்பதில் இரண்டு பகுதிகள் இருக்கும். ஒன்று காணப்படும் இடம். மற்றொன்று காணும் இடம். 

காட்டும் இடம், காணும் இடம் ஆகிய இந்த முனைகளுக்குள்தான், இந்த இரண்டிலுமோ அல்லது இந்த இரண்டின் இடைப்பட்ட வெளியிலோ அல்லது அனைத்தையும் உள்ளடக்கி இவற்றில் தானடங்கா ஒரு மீப்பொது தளத்திலோதான் நாடகம் நிகழ்த்து மெய்மையில் வெளிப்படுகிறது. 

இதை Ortega எழுதிய Idea del teatro என்னும் நூலில் வரும் வரையறை மிகத் தெளிவாகச் சொல்கிறது என்கிறார் Stephen G H Roberts. 

Theatre is a building which has an organic inner form made up of two organs - auditorium and stage - set out in such a way as to fulfill two opposite but connected functions: seeing and being seen. 

மயக்கும் நாடகத்தகவு என்னும் பொருள்பட Theatre of seduction என்பதைச் சொல்ல வருகின்ற சார்லஸ் லாம்ப், இந்த நாடகக் கொள்கையையே தாம் ஹோவர்டு பார்கர் அவர்களுடைய நாடகங்களைப் புரிந்து கொள்ள சிரமபட்டு, அவரது நாடகங்களைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டியே பிரத்யேகமாக உருவாக்கிய நாடகக் கோட்பாடு என்கிறார். சார்லஸ் லாம்பிற்கு ஊக்கத் துணை (Baudrillard) போத்ரிய்யார்ட் அவர்களின் Seduction மயக்குதல் பற்றிய கோட்பாடு. 

Seduction is that which extracts meaning from discourse and detracts it from its truth. 

என்கிறார் போத்ரிய்யார்ட். 

ஓர்டேகா கூறுவது தியேட்டர் என்பது நனவின் மெய்மையிலிருந்து ஒரு வித தப்பித்தல். இந்த escapism மனிதனுக்கு அவசியம் தேவை. அதை நாடகம்தான் தியேட்டர்தான் தர முடியும் என்பது ஓர்டேகாவின் கருத்து. 

* 

ஹோவர்ட் பார்க்கரைப் பற்றி யூட்யூபிலும் நிறைய லிங்குகள் உள்ளன. அவருடைய வலைத் தளமே இருக்கிறது. 

ஜான் ஃப்ரீட்மன் ஐந்து வருஷங்களில் ரஷ்யன் தியேட்டரில் நிகழ்ந்த நிகழ்த்துகலைகள் பற்றிய தமது விமரிசனங்கள், கருத்துகள், செய்திக் குறிப்புகள் ஆகியவற்றைத் தொகுத்துத் தரும் போது ஒரு சன்னல் திறந்து மாஸ்கோவின் கலைக் காற்று வீசுகிறது. 

பாலின் கோனர் எழுதிய Elements of Performance மிக அருமையான நிகழத்துகலைக் குறிப்புகளை உள்ளடக்கிய நூல். அதன் துணைத் தலைப்பு கூறுவது இந்த நூல் நடனம், நாடகம், குழு நாட்டியம் ஆகியவற்றுக்கான வழிகாட்டி நூல் என்பது. அவர் போதித்த அம்சங்களை அவரே தமது நிருத்தியத்தில் எவ்வண்ணம் பொதிந்து காட்டுகின்றார் 

சங்கீதக் காரர்களைக் குறித்து அவர் சொல்லும் போது When musicians use the interval between movements as a rest rather than a transition, the flow of the composition is fragmented. - மிகவும் பொருள் பொதிந்த வாக்கியம். 

* 

யூரி ல்யுபிமோவ் என்னும் ரஷ்ய நாடக வித்தகர் கூறும் ஒரு வாக்கியம் - 

The most interesting thing in art is the unconscious process. Analysis starts later... 

அவரைப் பற்றி ஆய்வு செய்யத் தொடங்கிய பிர்ஜிட் ப்யுமர்ஸ் கூறுகிறார் - 

When I started my research in Moscow, the name Lyubimov was taboo: his productions were shown, but there was no indication of a director in the programmes; his picture and name were removed from all new editions of theatre histories. 

ஏன் அவருடைய நாடக உழைப்புகளைப் பற்றி ஆய்வுக்கு எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்? கூறுகிறார் பிர்ஜிட் ப்யூமர்ஸ் - 

His productions are tied not to the system under which they were created, but to the society he lived in and to the audience he played to...his work over thirty years reflects the development of humanist and spiritual values in Soviet and post- Soviet Russia. 

மேலே கவிந்த கம்யூனிஸ சித்தாந்தக் கட்டுப்பாட்டின் செயல்படுத்தும் இரும்புக் கரங்களாக ரஷ்யாவில் கலை நாடகத் துறை தணிக்கை அமைப்புகள் செயல்பட்ட போது பல நாடக சித்தாந்த வளாகங்களும் அதன் ஆட்சியைக் கீழ்ப்படிந்துதான் தம்முடைய இருப்பைத் தகக் வைத்துக் கொண்டன. ஆனல் ல்யுபிமோவின் வெற்றி அதை நிராகரித்து மேலமைப்புகளின் ஆடுபாவையாக கலை ஆகிவிடாமல் மக்களின் மனசாட்சியின் துணைவனாக நாடகக் கருத்தியல் வளாகம், தகங்க வளாகமாவது அவ்வண்ணம் யதேச்சையான உள்ள வெளிப்பாடாக செயல் பட வைத்தமை ஆகும். தகங்கா தியேட்டர் அதனாலேயே தான் இருக்கும் இடத்தின் பெயரை ஏற்றது. பெரிய இடத்துப் பெயர்களைச் சுமப்பதற்குப் பதிலாக. 

அவருக்கு ஊக்கத் துணை பெட்ரோல்ட் ப்ரெச்டின் கருத்துகள். 

தியேட்டரைப் பற்றி ல்யுபிமொவ் கூறுவது -- 

We must not forget for a minute that we are in the theatre, we must not try to act with untheatrical means, we must not imitate reality; then the feeling of truth and of life on stage will be stronger, and the spectator will believe us... 

மாறும் மனித வாழ்க்கையின் வேகத்தை தியேட்டர் புறக்கணித்து விட முடியாது. தகவல் பெருக்கம், தொடர்புத் தொழில் நுணுக்கமும் சுலபமான பயன்பாடு வழிகளும் மனித வாழ்க்கையின் அடிப்படை துரிதத்தைப் பற்றிய மேடை மீதான உருவகத்தை மாற்றியே ஆகும். நீளமான தனிமை மொழிப்பெருக்குகள், மணிக்கணக்கில் இருவர் கலந்துரையாடுவது போன்றவை வாழ்க்கையின் அடிப்படைத் தன்மைக்கே விரோதமாக உணரப்படும். 

சித்தாந்தங்களுக்காக மக்கள் இல்லை. மக்களுக்காகத்தான் சித்தாந்தங்கள்  இருக்கின்றன என்பதை தகங்க தியேட்டரின் மூலம் வெளிக்காண்பித்தவர் யூரி ல்யுபிமோவ். அதனால் 1984ல் நாடு கடத்தப்ப்ட்டார். கோர்பசேவின் பெரஸ்டோரிகவினால் மீண்டும் ரஷ்யாவிற்கு 1988ல் வந்தார். 

* 

ஓர்டேகா சொன்னதற்கு நேர் எதிர் போன்று இருக்கிறது மெயர்ஹோல்ட் என்னும் பிரபலமான ரஷ்ய நாடகாசிரியரின் கொள்கை. anti-illusionist கோட்பாடு, மயக்கத்தின் எதிரான, முரண்களை மூடி மறைக்காமல் மனித கவனத்தில் ஆழமாக சுழல விடும் கொள்கையை அடிப்படையாகக் கொண்டது மெயர்ஹோல்ட் என்பவருடைய தியேட்டர் பள்ளி. 

அலெக்ஸாண்டர் க்ளாஸ்கவ் எழுதிய நூலை மொழிபெயர்த்த அல்மா லா கூறுவது - It would be difficult to exaggerate the influence the Russian theatre director, Vsevolod Meyerhold has had on the twentieth-century theatre. He was a tireless innovator with a boundless imagination who, in the words of Lee Strasberg, "exhausted almost every theatrical device and phase of theatre that could possibly be imagined". 

புரட்சிக்கு முந்தைய, அதாவது 1917க்கு முன்னரே நாடகத்தில் பெரும் பங்கு வகித்த மெயர்ஹோல்ட் பிறந்தது 1874. புரட்சியால் ஈர்க்கப்பட்டவர் 1918ல் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியில் உறுப்பினராகச் சேர்ந்து கலைகளைப் புனரமைக்கும் கம்யூனிசக் கனவில் ஈடுபட்டார். 1924ல் கனவுகள் கலையத் தொடங்கின. புரட்சியின் கொதிப்பு அடங்கி நிதானம் எழுந்த காலமாக அமைந்தது. ஆயினும் 1934 தொடங்கி ஸ்டாலினுடைய வெறுப்புக்கு ஆளானார் மெயர்ஹோல்டு. அவருடைய முந்தைய பெருமைகள் போலிட்புரோவின் கலைக்கரங்களாக செயல்பட்ட விமரிசனக் காரர்களால் மதிப்பிழக்க வைக்கும் நடவடிக்கைகள் அதிக அளவில் நடக்கத் தொடங்கின. கடைசியில் கைது செய்யப்பட்டு, மரணத்திற்கு உள்ளாக்கப்பட்டார். 

ஒரு நல்ல நாடக மேதை கம்யூனிச புரட்சிக்குத் தன்னை பலி கொடுத்து, அதனால் கலை மேதைமையும் பலியாகும் படி நேர்ந்து, கடைசியில் தன் உயிரையும் பலி கொடுத்த பரிதாபம் மெயர்ஹோல்ட். 

பாலின் க்ரோனர் கூறியதைப் போன்றே ஓரிடம் மெயர்ஹோல்ட் சொல்வது - 

Even in the pauses you have to know how to maintain the tempo of the dialogue. 

அவருடைய ஆத்மா எவ்வளவு தூரம் புரட்சிக்குப் பலியாகிவிட்டது என்பதற்கு ஓர் உதாரணம் - 

The rank of Soviet actor should be just as honorable as the rank of Red Army soldier. 

சில முக்கியமான ஒன்லைனர் அவருடைய மொழிகளில் = 

The voice of tragedy must be detached. Tears are inadmissible. 

An object held in the hand is an extension of the hand. 

A distinctly spoken line will pierce a wall of any thickness. 

***